Τι είναι ο στραβισμός και πότε εμφανίζεται;

Ο στραβισμός μπορεί εμφανίζεται κατά τη γέννηση ενός παιδιού ή μέχρι τα δύο πρώτα έτη της ηλικίας του. Είναι μία πολύ συχνή πάθηση κατά την οποία το ένα μάτι είναι στραμμένο στο αντικείμενο προσήλωσης και το άλλο μάτι σε διαφορετική κατεύθυνση. Πιο συγκεκριμένα, τα μάτια δεν λειτουργούν ταυτόχρονα και ο εγκέφαλος λαμβάνει δύο διαφορετικές εικόνες για το ίδιο αντικείμενο. Συνεπώς το παιδί μπερδεύεται και ο εγκέφαλος αναγκάζεται να ‘σβήσει’ τη μία από τις δύο εικόνες γεγονός το οποίο οδηγεί στο ‘τεμπέλιασμα’ του ενός ματιού. Επιπλέον, ο στραβισμός τείνει να είναι κληρονομικός καθώς επίσης η εμφάνισή του προκαλεί όχι μόνο αισθητικά προβλήματα αλλά και ψυχολογικά σε ένα παιδί. Θα πρέπει να διαγνωσθεί και να αντιμετωπιστεί άμεσα διότι διαφορετικά το παιδί θα έχει αισθητή μείωση της όρασης στο παθολογικό μάτι η οποία δεν διορθώνεται με χρήση γυαλιών οράσεως και τελικά το μάτι αυτό αποκτά αμβλυωπία (‘τεμπελιάζει’).
Υπάρχουν τρείς κατηγορίες στραβισμού:

• Παθολογικός στραβισμός: Σχετίζεται με τον στραβισμό και τον ορισμό που προαναφέρθηκε. Ο παθολογικός στραβισμός χωρίζεται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με την κατεύθυνση προς την οποία είναι το μάτι που στραβίζει:
  Ανωτροπία: Στραβισμός κατά τον οποίο το μάτι βρίσκεται προς τα πάνω
  Υποτροπία: Στραβισμός κατά τον οποίο το μάτι βρίσκεται προς τα κάτω
  Συγκλίνοντας: Στραβισμός κατά τον οποίο το μάτι βρίσκεται προς τα μέσα
  Αποκλίνοντα: Στραβισμός κατά τον οποίο το μάτι βρίσκεται προς τα έξω
  
• Φυσιολογικός στραβισμός: Οφείλεται στη μη καλή συνεργασία των μυών του οφθαλμού κατά του 3-6 μήνες της ζωής ανθρώπου η οποία όμως διορθώνεται από μόνη της χωρίς καμιά θεραπεία.
  
• Ψευδοστραβισμός: Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία ένα παιδί δεν πάσχει από στραβισμό αλλά δίνει την εντύπωση ότι έχει στραβισμό λόγω κάποιων ανομοιομορφιών όπως μεγάλη απόσταση μεταξύ των ματιών, ασυμμετρία βλεφάρων ή κρανίου.
  
  
  

top

Οι τρόποι αντιμετώπισης του στραβισμού ποικίλουν ανάλογα με το είδος του στραβισμού, την ηλικία του παιδιού και τις συνυπάρχουσες διαταραχές. Η κάλυψη του παθολογικού ματιού, τα γυαλιά, κάποιες ειδικές ασκήσεις όρασης και η χειρουργική επέμβαση αποτελούν κάποιους από τους τρόπους θεραπείας του στραβισμού. Παρόλα αυτά, κρίνεται απαραίτητη η ενεργή και άμεση συμμετοχή των γονέων καθώς επίσης η συχνή παρακολούθηση του οφθαλμιάτρου για να βοηθηθεί το παιδί να μάθει να χρησιμοποιεί τα δύο μάτια μαζί με απώτερο σκοπό την απόκτηση φυσιολογικής διόφθαλμης όρασης.

top